ang pagbabalik!

aba'y mantakin mo nga naman... halos isang taon pala ako di nagkwento.

punyeta silang mga pakshet sila (LAHAT sila!), pinaiinit nila ang ulo ko (na mainitin na talaga sa simula palang).

andaming nangyari sa loob ng isang taon ko sa boondocks ng dasmariñas. ngayon e alam ko na kung bakit pinili ko ang delubyo ng diliman sa trapik ng taft, para maging "shining light" sa ibang mga tao. pero pano kung yung mga sisinagan mo e sadyang mga purol talaga at kuntento sa pagiging bulag? eto ang sitwasyong kinakaharap ko ngayon.

sa loob ng halos 8 taon ko bilang isang iskolar ng bayan, sinanay kami na wag tanggapin ang PWEDE NA. dapat daw e ang isang likha mo e nagsasalamin ng oras, pagod, at ng hirap na dinanas mo para magawa ang isang obra maestra. ngayon, ako'y nasa isang lugar na kung saan ang PWEDE NA ay tumatanggap ng papuri.

nakakalungkot isipin na marahil ay isa ito sa mga rason kung bakit di tayo umaasenso bilang isang bansa, dahil sa PWEDE NA. di pa huli ang lahat para magtanong, magbasa, at magmuni-muni. sana...

sabi nga ng isa sa aking mga propesor, "wag ganun..."

sa dami na pinoproblema ko ngayon, isa lang ang masasabi ko sa mga taong "nagpapasaya" ng araw ko... putang-ina nyong lahat!

nawa'y makaraos din ako sa mga paghihirap na ito.

PS: congrats sa UP pep squad! literal na tumaob sila senyo.